Το καταφύγιο Μπάφι ανήκει στον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ.) Αθηνών
  ο οποίος ιδρύθηκε το 1928 και βρίσκεται στο όρος Πάρνηθα, περίπου 2.5 χλμ. από
  το Mont  Parness. Η χλωρίδα και η πανίδα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας είναι
  από τις πλουσιότερες της χώρας. Περισσότερα από 1000 φυτικά είδη ενδημούν στον
  ορεινό όγκο της Πάρνηθας, ζουν πολλά θηλαστικά όπως το ελάφι (μοναδικό σε όλη
  τη Νότια Ελλάδα) και έχουν μετρηθεί περισσότερα από 130 πουλιά.

  Από το καταφύγιο ένα πλήθος μονοπατιών ξεκινούν προς όλες τις κατευθύνσεις της
  Πάρνηθας τα οποία μπορούν να προσφέρουν μικρές και εύκολες πεζοπορίες της μισής
  και μίας ώρας ή πολύωρες και δύσκολες πεζοπορίες για απαιτητικούς.

  Το καταφύγιο είναι ανοικτό όλες τις μέρες του χρόνου, διαθέτει κουζίνα, κυλικείο
  δωμάτια  4 και 16 κλινών και μια μεγάλη αίθουσα 32 κλινών. Για κρατήσεις μπορείτε
  να τηλεφωνήσετε στο τηλέφωνο του καταφυγίου: 210-2469050



  Η πρόσβαση γίνεται είτε οδικώς από το δρόμο που
  ανεβαίνει στην Πάρνηθα προς το καζίνο "Mont  
  Parness" (κόκκινη-άσπρη γραμμή),  είτε από
  σηματοδοτημένο μονοπάτι (κίτρινη-διακεκκομένη
  μαύρη γραμμή) το οποίο ξεκινάει από το χώρο
  στάθμευσης του τελεφερίκ και μέσω της χαράδρας
  της Χούνης οδηγεί στο καταφύγιο.
  Επίσης, από την πλατεία Βάθης αναχωρούν λεωφορεία
  της γραμμής 714 του ΟΑΣΑ, για το Καζίνο της
  Πάρνηθας.
  Η ιστορία του καταφυγίου
  Από το 1933 ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύνδεσμος
  (Ε.Ο.Σ.) Αθηνών ανέλαβε την πρωτοβουλία της
  ανέγερσης καταφυγίου επί της Πάρνηθας. Για το
  σκοπό αυτό αγόρασε το 1936 από το Υπουργείο
  Γεωργίας, μέσα στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας
  οικόπεδο ενός στρέμματος στη θέση Λάκα Μπάφι
  το οποίο πλήρωσε και απόκτησε τίτλους.Τον Απρίλη
  του 1937 έγινε η κατάθεση του θεμελίου λίθου 
  του καταφυγίου. Το πρώτο μέρος ολοκληρώθηκε
  το φθινόπωρο του 1939 με χρήματα που
  συγκεντρώθηκαν με έρανο κυρίως από τα μέλη του 
  Ορειβατικού, αλλά και άλλων αδελφών σωματείων.
  Η προσωπική εργασία, που αφιλοκερδώς
  προσφέρθηκε πρόθυμα από τα μέλη του Ορειβατικού
  ήταν μεγάλη. Αργότερα κατά το μεγαλύτερο
  διάστημα της Γερμανικής κατοχής το καταφύγιο είχε 
  καταληφθεί από τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν
  επέτρεπαν στα μέλη του Ορειβατικού να πλησιάσουν.
  Οι Γερμανοί έκαναν μερικές προσθήκες και
  επιδιορθώσεις στο κτίριο.Μετά τον πόλεμο, το 1946,  
  παραχωρήθηκε από την ΟΥΝΡΑ  μία ηλεκτρογεννήτρια
  στο καταφύγιο λύνοντας έτσι το μεγάλο πρόβλημα 
  ηλεκτροφωτισμού του καταφυγίου.Το 1948, με
 τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Πάρνηθα
 απαγορεύτηκαν οι αναβάσεις στην Πάρνηθα και ο Ορειβατικός διατάχθηκε να απομακρύνει και τον φύλακα του καταφυγίου. Μετά το 1949
 αρχίζει ο “Γολγοθάς” για την εξεύρεση χρημάτων για τις μεγάλες επισκευές που χρειαζόταν το καταφύγιο.